زمانی اپل سلطان مطلق قلمرو تلفن های هوشمند به شمار می رفت. استیو جابز با تاجی که بر سر داشت، قوانین مطلوب خودش را وضع می کرد و کاربران نیز به ناچار باید از آنها پیروی می کردند.
اگر چه اپل فرمانروای بدی برای سرزمین تلفن های هوشمند نبود، اما ذات تنوع طلب و آزادی خواه کاربران، دست تقدیر را به نوعی دیگر رقم زد.
گوگل و آدم آهنی سبزش معادلات را بر هم زدند. اندروید روز به روز بزرگتر شد و حتی اعلام جنگ اتمی از سوی جابز هم نتوانست مانعی بر سر راه سیستم عاملی باشد که کاربران آن را صدای آزادی می دانستند.
اما نرم افزار به تنهایی نمی توانست اپل را از تخت سلطنت به زیر کشد. گوگل برای اینکه سهم بازار اندروید را گسترش دهد، نیاز به شریکی قدرتمند در صنعت سخت افزار داشت، و اینچنین بود که سامسونگ وارد بازی بزرگان شد.
کره ای ها که یکه تازی اپل و جابز را در صنعت تلفن های هوشمند بر نمی تابیدند، عهد بستند که به هر قیمتی ورق را به سود خود برگردانند. آنها با کپی کردن هر آنچه که اپل انجام می داد شروع کردند و با خرج مبالغ هنگفت در بخش تبلیغات، سرانجام توانستند بازار را از چنگ اپل در بیاورند.
