در گذشته ای نه چندان دور، تنها با یک راهکار ساده یعنی با ممنوعیت استفاده از دوربین در مکان های عمومی می توانستیم حفظ حریم خصوصی زندگی افراد را تضمین کنیم؛ اما وقتی گوشی های تلفن همراهی به بازار عرضه شد که دوربین هایی با قابلیت عکاسی و فیلمبرداری را در خود جای داده بودند، حریم خصوصی رنگ و بوی دیگری به خود گرفت.
از طرفی دیگر با گسترش شبکه های ارتباطی و فراگیر شدن کاربرد کارت های بانکی اعتباری برای پرداخت هزینه هتل ها، رستوران ها یا حتی خرید از فروشگاه، استفاده از کارت های اعتباری در مبادلات با استقبال عمومی مواجه شد.
گرچه این امکانات می توانست برای مشتریان بانک ها مزایایی به همراه داشته باشد، اما این تنها یک روی سکه بود.
روی دیگر سکه امکان دسترسی به اطلاعاتی از قبیل زمان و مکان هایی بود که مشتریان از آنجا خرید می کردند و این اطلاعات براحتی در اختیار برخی کارمندان بانک ها قرار می گرفت.
با فراگیر شدن اینترنت روز به روز برتعداد کاربران دنیای ارتباطات و اطلاعات افزوده می شود؛ کاربرانی که از هرگونه فعالیت آنها در این دنیای بزرگ ردپایی برجا می ماند.
در حقیقت همه این تحولات را می توان نخستین قدم ها برای فرو ریختن دیوارهای سنتی حریم خصوصی زندگی افراد دانست که امروز پس از گذشت چند سال به آن خو گرفته ایم.
فناوری های جدید، تهدید های جدید
معرفی عینک گوگل، دلهره و اضطراب جدیدی در دل کاربران محصولات دیجیتال ایجاد کرده که ناشی از خطری است که بیش از پیش حریم خصوصی کاربران دنیای دیجیتال را تهدید می کند.
با این که در بسیاری از اماکن عمومی، عکاسی و فیلمبرداری ممنوع است، عینک گوگل این قابلیت را دارد که بتوان بدون این که کسی متوجه شود به کمک آن مخفیانه عکس گرفت یا فیلمبرداری کرد.
در دنیای امروز، فناوری های نوین ارتباطی مانند شبکه های اجتماعی به راهکارهایی مجهز شده اند که به کمک آنها می توانند به اطلاعات شخصی درباره افراد دسترسی داشته باشند.
نکته:درست است که فناوری های جدید، کنترل حریم خصوصی دیجیتال را پیچیده تر کرده؛ اما هنوز هم راهی برای در امان ماندن از پیامدهای ناشی از این تغییر وجود دارد و چاره این است که از اطلاعات شخصی و خصوصی مان محافظت کنیم
بنابراین تردیدی نیست در چنین شرایطی پیشرفت فناوری بویژه فناوری های ارتباطی و ورود نسل جدید ابزارهای ارتباطی مانند عینک گوگل که سر و صدای زیادی در دنیای دیجیتال به راه انداخته است به نوعی به منزله ورود مخفیانه به حریم زندگی خصوصی کاربران دنیای دیجیتال باشد.
بسیاری از کارشناسان بر این باورند که ورود محصولاتی جدید مانند عینک گوگل در زندگی امروز می تواند تعریف حریم خصوصی را دستخوش تحولات اساسی کند.
از نظر فناوری به نظر می رسد عینک گوگل چیزی کم ندارد و سازندگان و طراحان فکر همه چیز را کرده اند اما عده ای تصور می کنند استفاده از این عینک به معنی نقض حریم خصوصی زندگی افراد است.
چراکه این فناوری از قابلیت های بالقوه ای برای زیر نظر قرار دادن افراد و دستیابی به اطلاعات شخصی آنها برخوردار است و می توان آن را نوعی ابزار جاسوسی پیشرفته تلقی کرد.
به همین دلیل استفاده از عینک گوگل در بسیاری از اماکن عمومی مانند سینما ها در آمریکا ممنوع اعلام شده و این طور به نظر می رسد که روز به روز دایره ممنوعیت آن نیز افزایش یابد.
دوربین این عینک به اینترنت متصل است و می تواند به طور مداوم عکس هایی که می گیرد و فیلم هایی که ضبط می کند را از طریق اینترنت در دسترس همه قرار دهد.
ممکن است برای آنها که استفاده از عینک گوگل را تجربه نکرده اند این سوال مطرح باشد که از پشت این عینک چه چیزهایی را می توان دید.
کارشناسان می گویند این عینک آینده دنیای ارتباطات و کامپیوتر است. شما از پشت این عینک چیزهایی می بینید که دیگران نمی بینند و به اطلاعاتی دسترسی دارید که بدون استفاده از ابزارهای پیشرفته، امکان دستیابی به این اطلاعات وجود ندارد. شاید ورود این عینک به بازارهای جهانی به منزله پایان یافتن حریم خصوصی است البته در پی تشدید نگرانی ها از محصول جدیدی که گوگل قرار است به بازار عرضه کند، سرگئی برین و لری پیج از بنیانگذاران گوگل از مردم خواسته اند به این شرکت که عنوان غول بزرگ جستجوی اینترنتی را از آن خود ساخته است، اعتماد کنند و از امنیت اطلاعات در گوگل هراسی به دل راه ندهند. آنها می گویند محصول جدید هیچ تاثیری بر حریم خصوصی زندگی افراد ندارد؛ چراکه امنیت و کنترل ارتباطات کاربران از مهم ترین اهداف گوگل است. آنها به کاربران این اطمینان را داده اند که اطلاعات خصوصی همواره خصوصی باقی می ماند و همانند گذشته به صورت محرمانه نگهداری می شود.
از هویت دیجیتال خود مراقبت کنید
آنچه موجب نگرانی شده این است که عینک های گوگل می توانند ابزاری برای انتقال صدا، صوت و حتی عکس و فیلم باشند.
شاید تصور این که با فراگیر شدن این فناوری، عینک گوگل به عنوان ابزاری جاسوسی، همه افراد را خارج از محدوده خانه های شخصی آنها زیر نظر بگیرد همان اندازه غیرواقعی باشد که ۱۵ سال پیش تماشای تلویزیون، گوش دادن به رادیو یا حتی عکاسی و فیلمبرداری با تلفن همراه غیرواقعی به نظر می رسید.
آنچه مسلم است این که رشد روز افزون فناوری های ارتباطی و اطلاعاتی از یک سو، موجب سهولت ارتباطات و تبادل اطلاعات شده و از سوی دیگر مفهوم حریم خصوصی را تغییر داده است و رفته رفته این حریم خصوصی را به چهار دیواری که در آن زندگی می کنیم، محدود کرده است.
به عبارت دیگر به محض این که از این چهار دیواری خارج می شویم دیگر تضمینی برای حفظ حریم خصوصی وجود ندارد. در حقیقت مردم دچار سرگردانی شده اند و نمی دانند حریم خصوصی آنها چه محدوده ای را شامل می شود تا از آن محافظت کنند.
کسی چه می داند شاید لازم باشد سازمان هایی راه اندازی شود که مسئولیت حفظ حریم خصوصی ما را به عهده گیرد. دیگر به جایی رسیده ایم که باید بگوییم در دنیای دیجیتال حریم خصوصی وجود خارجی ندارد.
در این دنیای بزرگ، چشم ها و گوش های مجازی همه جا وجود دارد و مفهوم مرزهای فیزیکی و حتی جغرافیایی گرچه هنوز خیلی بی معنی نشده است، اما روز به روز کمرنگ تر می شود.
اگر می خواهید در دنیای امروز حرفی برای گفتن داشته باشید باید دیجیتالی باشید در غیراین صورت شاید هویتتان را از دست بدهید. درست است که فناوری های جدید، کنترل حریم خصوصی دیجیتال را پیچیده تر کرده است؛ اما هنوز هم راهی برای در امان ماندن از پیامدهای ناشی از این تغییر وجود دارد و آن هم این است که از اطلاعات شخصی و خصوصی مان محافظت کنیم.
در دنیایی که همه با هم در ارتباط هستند می توان از هر اطلاعاتی رونوشتی تهیه کرده و آن را در جای دیگری با هزاران نفر که شاید حتی شما آنها را نشناسید این اطلاعات را به اشتراک گذاشت.
پس بهتر است قدری محتاط تر از همیشه عمل کنید و از این اطلاعات محافظت کنید تا به دردسر نیفتید.
روزنامه جام جم
