هفت سال پیش، وقتی «استیو جابز» نخستین نسل «iPhone» را معرفی کرد، هیچ کس باورش نمی شد که دستگاه پرایراد او ظرف تنها چند سال، تا این حد بتواند سبک زندگی ما را متحول کند. در طول هفت سال اخیر، تلفن های هوشمند با سرعت باورنکردنی ای در حال متحول شدن و متحول کردن دنیای ما بوده اند. این تحول البته زنجیره وار به بلوغ بسیاری از پدیده های نوظهور امروزی مانند شبکه های اجتماعی فیس بوک و توییتر، اکوسیستم های دیجیتالی مثل اندروید و تجارت الکترونیک نیز کمک شایانی کرد. افول اقبال لپ تاپ و کلا PCها در پناه ظهور تلفن های هوشمند تاثیر دیگری هم داشت. این پدیده نوظهور، ضریب نفوذ تکنولوژی را میان عامه مردم به سرعت افزایش داد. این ضریب نفوذ به خصوص در کشورهای درحال توسعه که مثل همیشه با مشکلاتی در زمینه دسترسی به اینترنت و کلا تکنولوژی دست وپنجه نرم می کنند، تاثیر فرهنگی مشهودتری داشت؛ تاثیری که مشخصا این دست جوامع، همانند جامعه ما برای قبول آن به خوبی آماده نبودند.
از منظر تکنولوژی، توسعه تلفن های هوشمند و در نتیجه آن، گجت های هوشمند به سرعت در حال تغییردادن نوع تعامل ما با تکنولوژی های جدید هستند. ظهور گجت های پوشیدنی مکمل تلفن های هوشمند، مثل پروژه «Glass» یا همان عینک هوشمند گوگل یا ساعت هوشمند سامسونگ، اولین نشانه ها از این سبک تعاملی نوظهور به شمار می روند؛ تعاملی که خوب یا بد در آینده، تمام ابعاد زندگی فردی ما را کنترل خواهد کرد. چیزی که در قبال کوچک ترشدن حریم شخصی خود به دست می آوریم، ممکن است دقیقا همان چیزی نباشد که زمانی «ایزاک آسیموف» یا «آرتور سی.کلارک» تصور می کردند. در دنیای تکنولوژی، تمرکز زیادی روی گسترش تکنولوژی های مرتبط با تلفن های هوشمند و یکپارچه سازی ابزارهای مختلف وجود دارد. این یکپارچه سازی تا آن حد پیش می رود که روزی باید حتی قفل در خانه خود را هم با تلفن همراه باز و بسته کنید. به بیان ساده، می شود گفت تلفن های هوشمند، رفته رفته به کنترل از راه دور زندگی ما تبدیل می شوند؛ کنترلی که نه فقط تلفن کردن یا جست وجو در اینترنت که می توانند راهنمای دیجیتالی ما در سفر یا حتی پزشک همراه شما باشند.
در سال های اخیر، بیشتر تمرکز غول های دنیای تلفن های همراه روی افزایش عمر باتری، قدرت پردازنده ها، کیفیت دوربین و کاهش ضخامت، در عین افزایش ابعاد و وضوح تصویر نمایشگرهای تلفن های هوشمند متمرکز بوده است. ظهور فبلت ها، تبلت ها و لپ تاپ تبلت ها محصول مستقیمی از همین تمرکز روی توسعه فناوری های مرتبط با دنیای موبایل بود. گام بعدی در راه این توسعه، می تواند نمایشگرهای انعطاف پذیر باشد، شاید هم توسعه هرچه تمام تر رابط های کاربری صوتی و حرکتی به جای صفحات لمسی که امروزه بیشترین کاربرد را دارند.
چندی پیش، حتی شرکت موتورلا خبر از کار روی تلفن هوشمندی داد که در صورت تکامل، کاربران را قادر می سازد تا تلفن دلخواه خود را بدون دخالت شرکت سازنده، سرهم کنند یا ارتقا دهند؛ چیزی شبیه آنچه زمانی در دنیای PCها مرسوم بود. با این حال، حقیقت این است که گام بزرگ تر، هوشمندسازی واقعی گجت هاست؛ تکنولوژی ای که اصلی ترین نقش در آینده گجت های قابل حمل و پوشیدنی بازی خواهد کرد. البته در دنیای فناوری مثلی هست که می گوید همیشه فاصله معناداری میان رویاها و واقعیت ها وجود دارد؛ یعنی دنیای رویاها و دنیای واقعیت های تکنولوژی همیشه هرکدام، راه خود را رفته اند. با وجود این ، دست کم آنچنان که فعلا مشخص است در سال های پیش رو باید انتظار انقلاب دیگری را در حوزه گوشی های همراه داشت، تحولی که ارتباط مستقیمی با نوع تعامل ما با تکنولوژی های روزمره در آینده خواهد داشت.
